Kolejne zdjęcie z serii „Świata Wykreowanego”, moich ulubionych.
Myślę, że kluczowe w tej fotografii jest odwołanie się do emocji odbiorcy. Zdjęcie potrafi budzić zarówno niepokój, jak i fascynację. Chciałem w fotografii przekazać tak bliskie mi uczucie fanatyzmu, niezrównoważenia i niepoczytalności… Kluczem do jej wykonania był minimalizm zarówno kadrowy, jak i oświetleniowy. Uwielbiam zdjęcia, w których zawarte są jedynie rzeczy niezbędne. De facto okazuje się wręcz, że w dobie „przegadanych” fotografii, zawierających w sobie wszystko, wliczając w to zupełnie abstrakcyjny zakres tonalny zdjęcia, fotografiami, które naprawdę oddziałują na widza w sposób dogłębny – są właśnie ograniczone do minimum kompozycje.
Na samym zdjęciu – praktycznie nie jest możliwym skupienie wzroku na czym innym, niż na „twarzy” modelki, której nie ma… Czytaj dalej
Świat Wykreowany... 