Geometryzacja Świata

W na pozór nudnym i nieciekawym świecie kryją się ciche cienie. Cienie kształtów, duchy, które błąkają się po tej opustoszałej krainie i zamieszkują otaczające nas zimne szkielety kształtów i formy… Przepełniając je własną duszą.

A tą klatkę… Zamieszkał ślimak. Tak, zamieszkał ją ślimak. Dlaczego taki, a nie inny stwór? Nie wiem. Mi pokazał się ślimak. Powolny. Mało ruchliwy. Upatrzył sobie geometrię schodów jako swoje miejsce na tym padole.

Coś ostatnio nie mam weny słowotoków. Wszystko to chyba przez to co robimy teraz z Lokim i resztą. Pantomima. Świetna sprawa. Gdy chodzę tam, by pomóc chociaż odrobinę przy filmie, czuję się jakbym przeniósł się do innego świata. Wyabstrahowane miejsce z potoku czasu. Wszystko w koło przestaje istnieć, a niesamowity klimat przepełnia moją duszę. A muzyka… Ruchy tych dziewczyn, tak kontrolowane, realizm symulacji, po prostu genialne…

Cóż… Co mi pozostaje… Pozdrowić wszystkich wariatów z Pantomimy, a do tego Rudą, która podrzuciła miejscówkę… Jutro tam wracam. Brakuje mi jeszcze jednego kadru, ale potrzebować będę statyw. Wcześniej nie dźwigałem go, nie sądziłem, że może się przydać. Teraz jednak już wiem, że potrzebuję żyletki na małym otworze przysłony, a światła dużo tam nie ma… Heh… Muszę kupić nowego pilota do aparatu, stary się popsuł…

Byłbym zapomniał pozdrowić A. Krajewskiego i M. Zielińskiego, wiernych towarzyszy mojej eskapady…
Zakładamy stowarzyszenie artystyczne!

PS Zapraszam na blogaska mojego kolegi po fachu, Dominika. Świetny fotograf.
Niedawno zaczął tu swoją przygodę: http://silencevisionphotography.wordpress.com/