EDIT: Zmieniam zdjęcie, gdyż poprzednie przestało mi się podobać 🙂
A ten czas dalej biegnie… Człowiek nie może znaleźć chwili wytchnienia w codzienności, która go otacza. Przez natłok schematyczności zapominamy dostrzegać tego, co się dzieje wokół nas. I to przecież w każdym tego słowa znaczeniu, nie tylko w samej fotografii, do której się odwołuję.
Bo przecież spójrzmy na ideę podróży – ludzie wkładają ogrom wysiłku w zgromadzenie kapitału na eskapadę, by wybrać się w odległe miejsce… Do tubylców. A Ci tubylcy, to przecież te same szaraki, z którymi się spotykamy każdego dnia, tyle, że w innym kontekście. I cóż w takim razie ciągnie nas do podróży, do „odkrywania” nieznanych nam bliżej światów?
Myślę, że chodzi właśnie o to świeże, dziecięce wręcz spojrzenie, które pozwala wydobyć z człowieka ciekawość najbardziej trywialnych zjawisk. Ba, prosty przykład! JEDZENIE. Bo któryż z Was, podróżnicy, wybierając się w jakiekolwiek miejsce na ziemi nie próbował tamtejszej, lokalnej kuchni! Czymże może to być spowodowane, niż czystą, niewinną, dziecięcą ciekawością! Chcemy poznawać wtedy od podwalin otaczający nas świat, podczas gdy żyjąc tu i teraz nie potrafimy dostrzec tak wspaniałych ludzi czy zjawisk, które nas otaczają. A o to w tej całej fotografii, jak i często w życiu chodzi – docenić to, co nas otacza.
Bo przecież, żeby coś było piękne, wcale nie musi być piękne! Jakże dość już mam wymuskanych fotografii modelek i modeli, tak skrzętnie przygotowywanych przez wizażystów i stylistów. Masy pudru, zwielokrotnione przez filtry programów obróbki graficznej! A gdzie człowiek, pytam! Przecież ze zdjęć powinna bić ludzka osobowość, emocje, tchnienie duszy! A Wy, bezduszni esteci, staracie się zabić to, co ludzkie i przedstawiać puste skorupy! Ideałów Wam się zachciało? A czymże jest ideał? Czy nie tylko abstrakcyjnym pojęciem, który naszej samorealizacji i rozwojowi nadaje choć złudny cel? Nie, Wy przecież go materializujecie! Przedstawiacie tu i teraz! Powiem Wam tak, drodzy Państwo esteci – jeżeli tak wygląda ideał, owa najwyższa z najwyższych wartości, nie do ogarnięcia wyobraźnią – tyle, że zmaterializowana – to się bardzo rozczarowałem.
Świat Wykreowany... 